Na świat w listopadzie
cień zadumy się kładzie.
Nostalgiczna nuta nasze serca okrywa,
a smutek częstym gościem w nim bywa.
Ten miesiąc otwiera Zaduszek dzień pamięci,
Niejednemu łza wspomnień w oku się zakręci.
Dają temu wyraz światełka zniczy zapalone
z bukietem chryzantem w tym dniu zespolone,
Układane na grobach delikatnym gestem,
do wtóru z muzyką liści pożółkłych szelestem.
Myśl krąży koło tych,
których już nie ma wśród nas,
To nasz pamięci hołdu wyraz.
Szeptana modlitwa cicho wzlata ku górze,
wraz z aurą tego dnia skryje się w chmurze.
Ci co odeszli żyją wciąż w naszej zadumie,
a w niej ból i rozpacz ukrywa się jak umie.
A więc my żyjący o Nich pamiętajmy
A w Zaduszki
hołd pamięci im oddajmy.
cień zadumy się kładzie.
Nostalgiczna nuta nasze serca okrywa,
a smutek częstym gościem w nim bywa.
Ten miesiąc otwiera Zaduszek dzień pamięci,
Niejednemu łza wspomnień w oku się zakręci.
Dają temu wyraz światełka zniczy zapalone
z bukietem chryzantem w tym dniu zespolone,
Układane na grobach delikatnym gestem,
do wtóru z muzyką liści pożółkłych szelestem.
Myśl krąży koło tych,
których już nie ma wśród nas,
To nasz pamięci hołdu wyraz.
Szeptana modlitwa cicho wzlata ku górze,
wraz z aurą tego dnia skryje się w chmurze.
Ci co odeszli żyją wciąż w naszej zadumie,
a w niej ból i rozpacz ukrywa się jak umie.
A więc my żyjący o Nich pamiętajmy
A w Zaduszki
hołd pamięci im oddajmy.
To westchnienie pamięci w strofach utkane
moim najbliższym i bliskim sercu przekazane.
Poświęcone mojej ukochanej nad życie córce Darii,
która była polecona w dniu urodzin Najświętszej Marii.
A jednak nagły splot okoliczności
pozbawił mnie, matkę, żyć w dumie i radości.
Dał w wyższe siły wielkie zwątpienie,
nie takie było Boże me życzenie.
Odeszła moja duma, siła, moc i radość
pozostawiając ból i rozpaczy zadość.
Przyszło mi czekać, aż przyjdzie taki dzień,
że i ja cicho usunę się w cień.
I jako ptak na niebie,
poszybuje lotem błyskawicy za siebie.
W wierszu kryje się
westchnienie dla Anafigi, wspaniałej blogierki i kobiety,
z którą nić przyjaźni- nieubłagana śmierć- urwała niestety.
Pamięć daję Tobie AN w znicza płomieniu,
Dla przyjaciół Anuś jesteś w sercach, nie tylko we wspomnieniu.