DZIEŃ ZMARŁYCH, Święto bliskich, którzy opuścili ziemski wymiar

Opadłe jesienne liście rdzawe,

w tonacji żałości w żółci szarawej.

Wśród nich  pamięć wznosi  płomienie,

w ich takt drgające na płytach cienie.


Wzbita w szarość nieba jasna poświata,

szerokim woalem cmentarze oplata.

W alei szemrzą szelestem liście w tańcu,

tu ozdobą wieńce chryzantem w szańcu.

                
.
Serce osnute obrazem bliskich postaci w nokturnie,

minionych chwil fragmenty szczęścia i wątki chmurne,

szeptem ust w modlitwie zwieńczonej westchnieniem,

wirujące obłoki wspomnień spięte żałobnym cieniem.
.

Pamięć  głębią  uczuć w emocji  wzruszona,

na zadusznej zadumie dzisiaj jest skupiona.

*

Żywa dłoń i myśl dziś z zaświatem w przymierzu,

który skryty  ciszą  tonie w  modlitewnym szkaplerzu. 

***

Da

Daria*, strofa ta me dziecko Tobie poświęcona

przez tyle już lat Twoim wizerunkiem ukwiecona.

Serce dalej w oceanie wielkiej tęsknoty tonie,

a znicz  bólu w życiu  żywą iskrą wciąż płonie.



***
 

.

Tobie An naszą pamięć umieszczam w świecy płomieniu,

*

dla przyjaciół na zawsze w sercu jesteś i  wspomnieniu.

 ELIZA   i    ZOLA 


 promuj notkę