Zradiomaryjniały Kościół a świeckość

a 

Każdy ruch Franciszka, każda wypowiedź papieża jest medialnie  komentowana z nadaniem znaczeń, które są świętością dla wypowiadającego, lub odpowiadają jego oczekiwaniom. Osobiście nie gloryfikowałabym tak mocno papieża, ani nie oczekiwałabym, że oto stanął w Watykanie odnowiciel Kościoła. Jest nieodrodnym synem swego Kościoła. To człowiek obyty, nieoderwany mentalnie od życia ludzi, z praktyką codzienności populacji, inteligentny mający zdolności literackie pisania scenariuszy, które wprowadza w życie oraz doskonałe odgrywanie w nich swoich przypisanych ról, którymi steruje odczucia wiernych.
Aktorstwo z wysokiej półki, kupowane w zachwycie bez zastrzeżeń.

Bo i gra tu idzie o wysoką stawkę - o byt i hegemonię nad światem. Owszem umie wprowadzać nadzieję w tłum wiernych, sterować nastrojami i emocjami. Dopomaga mu jego aparycja, uśmiech i wiekowa, sympatyczna twarz. Imaż doskonałości, prostoty i dobroci. Ale cóż z tego, skoro, jak przychodzi o ściślejsze opowiedzenie się, kończy się problem na tym samym, co poprzednio twardym stanowisku  (ksiądz Lemański, pedofil Wesołowski). Dmie w tę samą trąbę. Duchowość utopiona w materii rzeczywistości i władzy. Można określić słowami: 
"Jak było na początku, tak i zawsze - na wieki wieków amen".

Kontrowersyjny Rydzyk jawi się gdzieś w tle kościoła, a związki dość tajemniczo ukryte katakumbach. Jakby druga twarz KK, akolita?... On sam jawi się jako duchowny biznesmen zainteresowany swoim własnym Kościołem, jego budową na własne konto, imperium i rozszerzaniem wpływów. Myślę, że może okazać się bombą z opóźnionym zapłonem, lub "języczkiem" na tarczy wagi.

Dla pełnego obrazu trzeba wobec tego wspomnieć, że gdzieś w oparach i mgle lewituje sławetne Opus Dei - prałatura personalna Kościoła Katolickiego od 2 XI 1989 r w Polsce, na kształt formacji katolickiej.
 Niepokoi mnie również wpływ, a ostatnio ingerencja w Komisji Kodyfikacyjnej przy Ministerstwie Sprawiedliwości środowisk katolickich. Ostatnie prace zaniepokoiły szersze kręgi społeczeństwa, że oto są zakusy wprowadzenie obostrzeń w prawie karnym dotyczących aborcji oraz ogólnie ciąż kobiet. Katolicki ruch z uporem godnym maniaka w XXI wieku przypisuje rolę kobiet instrumentalnie do rodzenia, zajmowania się domem i wychowywaniem dzieci oraz wciska w kult religijny, jedyny słuszny w/g nich. Tak więc 3x k faszystowskie - staje się sztandarowym przewodnikiem dla kobiecych ról, a tym samym ich ubezwłasnowolnienie. Ładne "kwiatki" z kościelnej "rabatki".

.

Nasz ruch świecki o dziwo jest w powijakach, nie ma siły przebicia, lub mądrego przewodnika, by przeciwstawić się dominacji kleru i zawłaszczaniu kraju, ale nie jest niebezwolny i struchlały. Trochę to dziwne, bo przecież dopiero minęło 20 lat, kiedy żyliśmy w świeckim kraju. Co wiąże nam ręce?, że żyjemy w oczekiwaniu, w swoistym adwencie mentalnego i rzeczywistego wyswobodzenia się z niepożądanych wpływów? Istna sytuacja patowa. Czy to wina naszej wiary w demokrację? Niestety, ona może pomóc póki czas na to, ale nie wymiecie niepożądanych z narzutem "gości". To nasza rola i walka o wolną przestrzeń. Demokracja może być przekształcona jednym pstrykiem palców w ustrój wyznaniowy i staniemy u wrót, niczym stado owiec, baranów w oborze. To dzięki owej demokracji z szamba przeszłości wyjrzało zbyt dużo trucheł, które zanieczyszczają naszą przestrzeń i szkodzą krajowi. Poza tym żyją na koszt społeczeństwa, co samo w sobie jest kuriozum. W obecnej chwili niestety, to my sami musimy postawić zaporę. Tak, wiem jedno, że to my musimy podnieść głowę i protestować różnymi działaniami. 

Za kilkanaście lat, gdy nas nie będzie, przyszłym pokoleniom będzie o wiele trudniej strząsnąć kajdanki i kleszcze. Trudniej będzie im władczo wskazać jaka jest rola Kościoła oraz gdzie jego miejsce kultu i działania. Więc nie patrzmy na "niby tradycję", która nią nie jest, a otwórzmy serca i umysł na rozsądek, mądrość oraz wiedzę. Historyczną szczególnie. Swój światopogląd pielęgnujmy w sercu i sumieniu, wewnątrz siebie i żądajmy przestrzeni, w której wszyscy żyją i pracują w harmonijnej koegzystencji.

promuj notkę